Henryk Hubertus Jabłoński (1915-1989) w 1932 roku rozpoczął studia z zakresu gry na wiolonczeli pod kierunkiem Kazimierza Wiłkomirskiego w Polskim Konserwatorium Muzycznym w Gdańsku. Następnie uczył się kompozycji w Berlinie u Wernera Schramma oraz Alfreda Paetscha. Od 1935 roku współpracował z rozgłośnią radiową Wolnego Miasta Gdańska jako wiolonczelista i aranżer muzyki popularnej. Podczas II wojny światowej grał jako wiolonczelista i pianista w zespołach rozrywkowych w Gdańsku. Po wojnie podjął pracę w orkiestrze symfonicznej w Gdańsku. Od 1948 do 1953 roku kierował chórem studenckim przy Politechnice Gdańskiej, zaś w latach 1951-54 Chórem Technikum Budowy Okrętów w Gdańsku. Od 1947 roku współpracował z Orkiestrą Polskiego Radia, dla której pisał utwory popularne i rozrywkowe. Dla gdańskiej rozgłośni radiowej opracowywał ludową muzykę kaszubską. W latach 1954-80 prowadził klasę kompozycji i instrumentacji w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Gdańsku. Został uhonorowany wieloma nagrodami i odznaczeniami, m.in. Nagrodą Artystyczną miasta Gdańska (1951), Nagrodą Wojewódzką za wybitne osiągnięcia w dziedzinie upowszechniania kultury (1971), Nagrodą Prezydenta miasta Gdańska (1975), Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1980). W 1953 roku zdobył II nagrodę w konkursie na muzykę kameralną zorganizowanym przez Związek Kompozytorów Polskich.
*
Dwie miniatury na gitarę solo są pierwszym utworem na ten instrument napisanym przez Henryka Hubertusa Jabłońskiego. Utwór powstał z inicjatywy Józefa Powroźniaka – czołowego polskiego propagatora gry na gitarze klasycznej. Charakteryzują się awangardowym idiomem i burzliwą narracją, posiadają też wyjątkową notację agogiki – jest ona opisana za pomocą zestawu znaków graficznych w formie poziomych linii biegnących nad pięciolinią.
Wojciech Gurgul
(tekst zaczerpnięty z komentarza na płycie Monika Dżuła-Radkiewicz Guitar Mosaic. Opus Series 2022)